ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္ေ႒းေျပာေသာ မုဒုံကန္ႀကီးအေၾကာင္း

ေဒၚၾကဴတန္ေဆာင္းအေရွ႕ဘက္မုခ္မွ ျမင္ရပုံ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မုဒုံဆုိတာ မုုဒုံသူ၊ မုဒုံသားတုိင္းႏွင့္သက္ဆုိင္သလုိ ကန္ႀကီးေစတီေတာ္ႏွင့္ ကန္ႀကီးကန္ ေတြဟာလည္း မုဒုံသူ/မုဒုံသားတုိင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္ပါတယ္။  မုဒုံၿမိဳ႕နယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ဖုိ႔ မုဒုံသူ/မုဒုံသားတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိသလုိ ကန္ႀကီးေစတီေတာ္ျမတ္နဲ႔ကန္ႀကီးပရ၀ုဏ္ႀကီးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ အရွည္တည္တံ့ဖုိ႔ရန္မွာလည္း မုဒုံသူ/သားေတြမွာ တာ၀န္ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုဒုံၿမိဳ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကန္ႀကီးေစတီပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္တည္တံ့ဖုိ႔ မုဒုံသူ/သားေတြက တတ္ႏုိင္သည့္ဘက္ကေနၿပီး ၀ုိင္း၀န္အၾကံျပဳ လုပ္ေဆာင္ ၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
အခုတင္ျပမယ့္အစီအစဥ္မွာ မုုဒုံသားလည္းတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒါက္တာ၀င္းႏုိင္ေ႒းရဲ႕ MudonသူMudon သား facebook စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အပုိင္းလိုက္တင္ထားတဲ့ "ဘုရားကႀကီးႀကီး.. ကန္ႀကီးကက်ယ္က်ယ္..လူေတြက ငယ္ငယ္" ဆုိတဲ့ ကန္ႀကီးေစတီ၀န္းက်င္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အျမင္ကုိ မုဒုံသား/သူေတြကုိ ဖတ္ရႈႏုိင္ေစဖုိ႔ (မူးရင္းအတုိင္း) တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

အရုံခံတန္ေစာင္းအတြင္း အလွဴရွင္နာမည္ေရးထုိးထားပုံ

 " ဘုရားကႀကီးႀကီး၊ကန္ႀကီးကက်ယ္က်ယ္၊လူေတြကငယ္ငယ္ "

အခုတေလာကန္ၾကီးဘုရားကိုေန႕တိုင္းလိုလိုေရာက္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလ တေန႔တည္းႏွစ္ၾကိမ္ လည္းေရာက္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားမဖူးျဖစ္တာမ်ားေပမဲ့ ဘုရားကိုေတာ့အရင္ကထက္ေစ့ေစ့စပ္စပ္ႀကည့္ျဖစ္တယ္။ တစ္ခုသတိထားမိ တာက၊ကန္ၾကီးဘုရားကိုျမန္မာျပည္အနွံ႕ကဘုရားဖူးကား
ေတြအရင္ကထက္အမ်ားၾကီးပုိ၀င္လာႀကတယ္။တခ်ိဳ႔ေန႕ေတြဆိုငါးဆယ္ေက်ာ္ပါတယ္။ျမိဳ႕ခံ
ကားေတြနဲ႔ဆိုမနည္းဘူး။အဖိတ္၊ဥပုပ္ေန႔ညေနေတြဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးစည္ကားပါတယ္။
ပန္း၊အေမြးတိုင္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြအေတာ္ေလးမ်ားလာတယ္။ဘုရား၀င္းအတြင္းမွာလဲေစ်း
သည္ေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးစည္တယ္။လူစည္တဲ့အခ်ိန္ဘုရား၀င္းထဲ၊ဆိုင္ကယ္ကိုအရွိန္တင္
ေမာင္းသူေတြ၊အိပ္ေဇာ့ျဖဳတ္စီးတဲ့လူငယ္အခ်ိဳ႕လဲရွိတာေပါ့ေလ။
ဘုရားဖူးကားေတြကမနက္ ၈း၀၀နာရီေလာက္ကစ၀င္တယ္။ မနက္ဘက္၀င္တဲ့ကား
ေတြကေနမပူေသးေတာ့ခရီးသည္ေတြဟိုဟုိဒီဒီေဆာင္းတန္း၀င္၊အပင္ေအာက္၀င္နားၾက၊ခိုၾက
ဘုရားဖူးၾကတယ္။ ေန႕ခင္းဘက္၀င္တဲ့ကားေတြက်ေတာ့ အေတာ္ေလးကသိကေအာက္ဘဲ။
မြန္းလြဲေန၊က်ေနကထိုး၊ ေဆာင္းတန္းအျခမ္းဘက္ကပူ၊ အရိပ္ရပင္နဲေတာ့၊ ဧည့္သည္ေတြကိုအားနာစရာ။ အဓိကက ေတာ့ဧည့္နားေဆာင္သက္သက္မရွိရွာဘူး။ ထမင္းစားဖို႕၊အေဆာင္မရွိဘူး
ေျခခင္း၊ေက်ာခင္းဘို႕ေနရာမရွိဘူး။ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ညအိပ္ေဆာင္မရွိဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ရာလိုသေဘာထား၊ ေနသာသလိုေနၾကလို႕ေျပာရမလိုဘဲ။ ဧည့္နားေဆာင္ေကာင္းေကာင္း၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္တခုလိုအပ္ပါတယ္။ ပရ၀ုဏ္က်ယ္ေပမဲ့အစီစဥ္မက်ေတာ့တယ္မနိပ္ဘူး။
ေနာက္တခုကအိမ္သာ ေကာင္းေကာင္းမရွိဘူး။ အနံ႕သက္လည္းမေကာင္းဘူး။ သြပ္ကာသြပ္
မိုးဆိုေတာ့၊ ေရအိမ္လည္း၀င္၊ ေခ်ြးလည္း၀င္ထုတ္ဆိုသလိုတၾကိမ္တည္းအလုပ္ႏွစ္ခုျပီးပါရဲ႕
ၾကံဖန္မေတြးေစခ်င္ဘူး။ အားနာစရာ၊ ရွက္စရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။
ဧည့္နားေဆာင္သပ္သပ္တခု ုမရွိမျဖစ္လိုပါတယ္။ ညအိပ္ဧည့္သည္ေတြအတြက္လည္းအဆင္
ေျပသြားပါမယ္။ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေကာင္း၊ အုတ္ခံဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာေတြမရွိမျဖစ္လို
ပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြအတြက္အဓိကက်တဲ့ေရလိုပါတယ္။ ရွိတဲ့ ေရစင္ကမလုံေလာက္ပါဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာဧည့္သည္ကို ဧည့္၀တ္ေက်တဲ့အိမ္ရွင္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုပ္ႀကရေတာ့မယ္။ ကန္ၾကီးဘုရားဟာျမိဳ႕ပုံရိပ္ဘဲ။ ျမိဳ႔ကိုကိုယ္စားျပဳတယ္။ ေဂါပကအဖြဲ႕ သပ္သပ္ရွိတယ္။ သူတို႕လည္းသူ႕နည္းနဲ႔သူလုပ္ေနတာဘဲ။ တကယ္တန္းနီးနီးကပ္ကပ္ ေလ့လာေတာ့တကယ့္ တကယ္လုပ္ေနႀကတာအလြန္႕လြန္နဲေသာ အေရအတြက္ပါ။ ၀န္နဲ႕အားမမွ်ဘူးလို႕ဘဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါမယ္။ ေနာက္တခုကျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးအပိုင္းပါ။ မြန္ျမန္မာဓေလ့ကအေတာ္ႀကီးဆိုးပါတယ္။ အေဟာင္းမျပင္ခ်င္ဘူး။ ကုန္ခ်င္းအတူတူအသစ္လွုဳပါမယ္။ သူမ်ားလုပ္ထားတဲ့အပ်က္လို႕ျမင္ၾကပါတယ္။ အိမ္သာမရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနလို႕လုပ္ကိုလုပ္ရမွာမို႕အလွဳခံၾကည့္ပါ။ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္ပါတယ္။ သိမ္အလွဳကအျမတ္ဆုံးလို႕ အရုိးထဲစြဲထားႀကလို႔ပါ။ သိမ္ဒါယိကာ၊ ေက်ာင္းဒါယိကာနဲ႕အိမ္သာအလွဳရွင္ကို နိဳင္းႀကည့္ေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕ေထာက္ခံၾကမွာပါ။ မလိုအပ္တဲ့ေနရာမွာလွဳရင္ပိုလွ်ံတဲ့ အပိုျဖစ္ျပီးေခ်ာင္ထိုးရင္းေဆြးေျမ႕တတ္တာကိုလည္း ဆင္ျခင္ႀကပါ။ လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာလွဳရတာေလာက္လက္ေတြ႕ ဒိဌအက်ိုဳးမ်ားတာမရွိလို႕ ဘုရားေဟာထားတာရွိပါတယ္။

တန္ေဆာင္း၏ အရုံခံေနရာအား ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ ျမင္ရပံု

ေဒၚၾကဴေစာင္းတန္းအေရွ႕ဘက္မုခ္ဦးအား ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ ျမင္ရပုံ

တန္ေစာင္းအတြင္းေနရာမ်ားႏွင့္ ေရွးေခတ္လက္ရာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ား

  ေနာက္တခုကေတာ မုဒုံကန္ႀကီးဘုရားျပီးရင္အထင္ကရ၊ ဂုဏ္ယူစရာ၊ေရွးပိသုကာလက္ရာ သစ္သားပန္းကနဳတ္ေေတြထြင္းျပီး၊ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ (၁၉၄၁..ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း) ေဒၚႀကဴေဇာင္းတန္းပါ။  စစ္မီးဟာသူ႕ရင္ဘတ္ထဲကသဒၵါတရားကို အန္မတုနိဳင္ခဲ့ပါဘူး။ စုမြန္ခၽြြန္းလွစ္..ဘုံခုနွစ္ဆင့္နွင့္..ျပႆဒ္ာေစာင္းတန္း....သြယ္ကာတန္းသည္...ေမွ်ာ္မဆုံးျပီ၊
သဒၵါေပၚေစတနာဆင့္လို.. ဘုရားဖူးသူငါ.. ေအးျမခ်မ္းရိပ္...ဘုရားရိပ္ထဲေရာက္ရန္ကို..
သူ႕ေစတနာ၊ သဒၵါတရား၊ သူ႕ရဲ႕ကုသိုလ္စိတ္ေတြက၊၁၉၄၁ဒုတိယကမာၻစစ္မီးၾကီးအရွိန္ျငီးျငီး
အေတာက္ေလာင္ဆုံးအခ်ိန္မွာဘဲ လက္စသတ္လွဳဒါန္းနိဳင္ခဲ့တာကိုေတာ့သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္
ေခၚမိပါတယ္။ ဘုရားဖူးျပီးတုိင္း..ေဒၚႀကဴကိုထိုင္ကန္ေတာ့ပါတယ္။ သူ႕ကိုကန္ႀကီးဘုရား
အတြက္ေမြးဖြါးေပးခဲ့တဲ့မိဘ..တန္ဘိန္၀ွက္နဲ႕ဇနီး(နာမည္မထိုးထား)ကို ကန္ေတာ့ျပီးသာဓု
ေခၚေပးပါတယ္။ ေက်းဇူးရွိသူကို ေက်းဇူးသိတာမဂၤလာမည္ပါတယ္။
ေဒၚႀကဴလိုအလွူရွင္ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေပၚဘို႕မလြယ္ပါဘူး။ ေပၚခဲ့ရင္လဲဗုံးဆံ၊က်ည္ဆံၾကား
လွဳရဲတဲ့၊အလွဳရွင္ရဲ႕သဒၵါကိုမယွဥ္နိဳင္ေလာက္ေပဘူး။
အခုက်ေနာ္ကန္ၾကီးသြားတိုင္း၊ ေဒၚၾကဴေဆာင္းတန္းကပန္းဆြဲေတြက်ိဳးျပတ္ေနတာေတြ
ျပသာေပၚကစုမြန္ခ်ြန္းလစ္ေတြက်ိဳးပဲ့ျပီးေျမခဘို႕ တာစူေနတာေတြ႕ရရင္ စိတ္ထဲမေကာင္းသလိုရွက္သလို ခံစားရတယ္။ ဟိုတေလာက အာရုံခံပင္မတန္ေဆာင္း အေဆာင္ေဆြးလာလို႔ မူလအလွဳရွင္ေတြ ေဒၚၾကဴအမ်ိဴးေတြဆီ အလွဳခံျပီးျပင္တယ္လို႕ႀကားရတယ္။ လွဳသူကလွဳျပီးျပီ။
ဒီေခာတ္တန္ဘိုးနဲ႔ ဆိုမလြယ္ဘူး။  ၅ေပ ပန္းဆြဲတခ်ပ္တန္ဘိုး သိန္း၂၀နဲံ႕တြက္ရင္မွန္းလို႕
ရတယ္။ သူ႕ေဇာင္းတန္းမွာအရင္က ဟသၤာျပဒါးဆိုတဲ့ျမန္မာ့ဟန္သုတ္ထားတယ္။ဒီေခာတ္
ဟသၤျပဒါးတစ္က်ပ္သား ေပါက္ေစ်း က ၃၀၀၀က်ပ္။ ေရြွခ်မယ္ဆိုရင္ဟသၤျပဒါး
အရင္သုတ္ရပါတယ္။ အရမ္းလွျပီးက်က္သေရအနီေရာင္လြင္လြင္ပါ။ ေဆာင္းတန္းတစ္ခုလုံး
အျပည့္သုတ္နိဳင္တယ္။ မိုးဒဏ္၊ေရဒဏ္၊ အနွစ္သုံး၊ ေလးဆယ္ခံနိဳင္တယ္။ သုတ္ျပီးရင္ဖ်က္လို႕မရေတာ့ဘူး။ ဒါးနဲ႔ျခစ္မွထြက္တယ္။ႏွစ္ေတြၾကာလာ၊ ဟသၤျပဒါးအနီေရာင္ေတြမိွန္ကုန္ေတာ့ သေဘၤာေဆးအနီေရာင္ေတြ ဘဲျပန္သုတ္နိဳင္ေတာ့တယ္။ဒါေတာင္သိန္း၅၀အသာေလးဘဲ။ဟသၤျပဒါးသုတ္ရင္ သိန္း၃၀၀အ
ထက္ဘဲ။ မိုးေရထိတဲ့ဘုံခုႏွစ္ဆင့္သစ္သားျပသာဒ္ေတြ ဒီအတိုင္းထားရင္ ေေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆိုေဆြး ကုန္ေတာ့မွာပါ။ နိဳင္ငံျခားကလာတဲ့ေကာ္ရည္ တမ်ိဴးသုတ္ရ မယ္ထင္တယ္။  ေဆးေရာင္ကိုမထိခိုက္ဘူး။ မိုးေရကိုခံနိဳင္တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းတခါးေတြမွာာ စမ္းၾကည့္တာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္္။ ေငြလည္း အမ်ားၾကီးမကုန္ေလာက္ဘူး။ အၾကံေပးၾကည့္တာပါ။ ေေရွးလက္ရာကအစားျပန္လုပ္လို႔မရဘူး။
ေနာက္တခုက ေရွးပန္းခ်ီကားေတြထိမ္းသိန္းမူအားနည္းေတာ့ပ်က္တန္ပ်က္  ေပ်ာက္တန္ေပ်ာက္ေပ့ါ.. တခ်ိဳ႕ဇတ္ေတာ္ေတြတစ္ခ်ပ္နွစ္ခ်ပ္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။ နွေျမာစရာဘဲ..ဦးပိုရင္ဆြဲခဲ့တဲ့ပန္ခ်ီကားေတြဆိုရင္တန္ဘိုးအေတာ္ၾကီးတယ္။ ေအ၀မ္းရုပ္ရွင္ျခံမွာဦးပိုရင္
လက္ရာပန္းခ်ီနွစ္ကားထိန္းသိမ္းထားတယ္. .ေအ၀မ္းဦးတင္ေမာင္ကသားသမီးေတြကိုမွာခဲ့တာ
ကေတာ့" ေငြလိုရင္တျခားဟာေရာင္းပါ.မေလာက္ေသးရင္အိမ္ေရာင္းပါ။ ဦးပိုရင္လက္ရာနွစ္
ကားကိုေတာ့ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိန္းဘို႕မွာခဲ့ပါတယ္။ ကန္ၾကီးမွာသူ႕လက္
ရာပန္းခ်ီကားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက်န္ေသးတယ္။ ၀ိုင္းထိမ္းသိမ္းရမွာပါ။
ေနာက္တခုကေတာ့ ဆင္ျခင္တုံမူမရွိလို႕ပ်က္ရတာပါ။ဒါကအဆိုးဆုံးဘဲ။သစ္လြင္မွလွတယ္
ဆိုတာနားမလည္လို႔ပါ။ငယ္ငယ္ကစိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ပန္းခ်ီကား၃ခ်ပ္ရွိပါတယ္။ ဇရားျမိဳ႕ရွင္
(ယခုကမာ၀က္) ဗညားသံဗီြကန္ၾကီးဘုရားကိုလာျပီး ျပဴျပင္ထီးတင္တာဆြဲထားတာပါ။
ကမာ၀က္ဇာတိမို႕အမွတ္ရေနတာပါ။ ဟိုတေလာကသတိရတာနဲ႕ အဲဒီကားေတြကိုျပန္ရွာပါတယ္ မေတြ႔ေတာ့စိတ္ထဲမေကာင္းလိုက္တာ။ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့မခ်ိတ္ဘဲထပ္ပုံ
ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားပုံေတြ လိုက္ျပလို႕လွန္ေလွာရွာႀကပါတယ္။ ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။ မူလပန္းခ်ီကားေပၚမွာ ေဆးေတြ (TOUCHING)ျပန္လိုက္ထားတာေတြ႕ေတာ့ စိတ္မထိန္းနိဳင္ေလာက္ေအာင္ ေဒါသထြက္မိတယ္။  ဘာျဖစ္လို႕လုပ္ရတာလဲေမးေတာ့ ေဟာင္းေနလို႕ပါတဲ့။ ေဒါသလဲထြက္ရီလဲရီခ်င္။ ပန္းခ်ီမူရင္းက မင္းကိုနိဳင္အေဖ ဦးသက္ညြန္႕ရဲ႕ငယ္လက္ရာပါ။  ပ်က္စီးသြားပါျပီ။ TOUCHING လိုက္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာနဲ႕ တေနရာေတြ႕ၾကေတာ့ "ခင္ဗ်ားသိသိၾကီးနဲ႕လုပ္တာအျပစ္ၾကီးတယ္ေျပာေတာ့ခိုင္းလို႕ လုပ္ရေပမဲ့မူရင္းလက္မွတ္( SIGNATURE )ျပန္ထိုးထားေပးပါသတဲ့
အမ်ားၾကီးေတြ႕ေနတာေတြရွိေသးတယ္။ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဘုရားအတြက္အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ေပးမဲ့သူရွိေပမဲ့ အလြန္နည္း
တယ္။ တက္ၾကြျပီးတာ ၀ိန္၀ိုင္းယူတတ္တဲ့သူေတြ လိုအပ္ေနတယ္။ ဘုရားအကူညီ လိုအပ္ေနတယ္။ မုဒုံေရွးေဟာင္းျပတိုက္ဖြင့္ဘို႔ အစစအရာရာျပင္ဆင္ထားျပီးျပီ။ ပစၥည္းေတြလဲ..DEG RATION လုပ္ျပီးသား။ ျပတိုက္ေစာင့္ဘို႕လူမရွိေတာ့မဖြင့္နိဳင္ဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းက ပိုက္ဆံအေၾကြေစ့တည့္
ရင္အရုပ္ေတြထြက္ျပီးကတဲ့စက္ေလးလဲ အခုကေလးေတြျပခ်င္လို႕ျပင္ထားတာ၂နွစ္ေလာက္ရွိ
ျပီ။တာ၀န္ယူမဲ့သူမရွိဘူး။လူမေလာက္ဘူး။ သန္႕ရွင္းေရး ၃ေယာက္လားမသိရွိတယ္။  လစာ၃၀၀၀၀ေလာက္ဘဲေပးနိဳင္တယ္ထင္ပါတယ္။ တကယ္စိတ္ရင္း၊ ပရဟိတ၀ါသနာထုံသူေတြဘဲ၊ လခမႀကည့္ဘဲ၀င္လုပ္ႀကတယ္။ ေတာ္ရုံမလုပ္နိဳင္ဘူး။ သန္႔ရွင္းေရးဆိုေပမဲ့ၾကဳံရာ ဘက္စုံျမင္တာမွန္သမွ် ၾကံဳသလိုလုပ္ဆုိရင္ပိုမွန္ပါတယ္...တျခားလုပ္အားေပး ( Volunteer) ေတြလဲရွိႀကပါတယ္..။

တန္ေစာင္းအလယ္ျပႆဒ္တြင္ ပ်က္စီးယုိးယြင္းလာေသာ လက္ရာေျမာက္ ပန္းဆြဲမ်ား

 အခုေခတ္မုဒုံလူငယ္၊ အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၊ လူမူေရးကိစၥေတြ စိတ္၀င္စား၊ လာၾကတယ္။
အားသန္ရာ၀ိုင္းလုပ္ၾကတယ္။ ကန္ၾကီးဘုရားမွာ၊ ေန႔စဥ္ပန္းလဲတဲ့အဖြဲ႕၊ အေတာ္မ်ားတယ္။
အရင္ကဆို၊ ဆယ္ဖြဲ႕ေက်ာ္တယ္ထင္တယ္။ ေန႔အလိုက္တာ၀န္ယူျပီး၊ ပန္းလဲၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕ေန႕ေတြနွစ္ဖြဲ႕၊ ထပ္ေနတယ္ထင္တယ္။ ရင္ျပင္ေတာ္ေရေဆး၊ တျပက္စီးလွည္း၊ သန္႕ရွင္းေရး၊ အဖြဲ႕ေတြလည္း၊ ရွိတယ္။ ဘုရားဖူးယဥ္မွန္သမွ်၊ အခမဲ့အပ္နိဳင္တယ္။ မေပ်ာက္ရွ၊
ေအာင္၀ိုင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့၊ တာ၀န္က်ရာေန႕အလိုက္၊ လုပ္အားေပးအမ်ိဳးသား၊ လူငယ္အဖြဲ႔၊
ေတြလည္းအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ အဖိတ္၊ ဥပုပ္ညေနေတြမွာ၊ အလွဴခံ၊လုပ္အားေပးအဖြဲ႕၊ ရွိတယ္။
ဒီေလာက္လုပ္အားေပးေတြမ်ားေနတာ၊ ဘာလိုေသးလို႕လဲ။ ေရွးေဟာင္းသမိုင္း၊ ျပတိုက္
ကိုင္သင့္သူကိုင္ခိုင္းပါလားလို႕၊ ေဂါပကလူၾကီးကို၊ ျပန္ေမးမိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ...ပန္းလဲ
အဖြဲ႕ဆိုထပ္ေနေတာ့၊ စည္းရုံးၾကည့္ဘို႕တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္လုပ္အားေပးအဖြဲ႕၊
အကုန္စည္းရုံး၊ စကားေျပာၾကည့္ပါတယ္။ သူတုိ႕အဖြဲ႕အလုပ္ျဖစ္တဲ့၊ ပန္းလဲဆိုပန္းလဲ၊
ရင္ျပင္ေဆးဆိုရင္ျပင္ဘဲေဆးခ်င္ပါတယ္လို႕၊ ျပန္ေျပာႀကတာအဖြဲ႕၊အားလုံးလိုလိုပါဘဲတဲ့ခင္ဗ်။
အေလးနက္စဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္။ ကေလးေတြ၊သူတို႕သန္ရာအလုပ္၊ ကိုတာ၀န္ေက်လိုတဲ့စိတ္၊ ရွိေနနိဳင္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြေတြ၊ စုစုစည္းစည္းလုပ္ၾကေတာ့၊
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းလဲတဲ့၊ အဖြဲ႕ေတြလဲ၊ ေပ်ာက္သြားၾကတာလည္းရွိပါတယ္။
ေနာက္စဥ္းစားစရာတခုက၊ ၊ တာ၀န္ယူထားတဲ့အလုပ္၊ကိစၥ၊ မဟုတ္ေတာ့ ၊ စိတ္ထဲေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊
နဲ႔ကုသိုလ္လဲရ၊ ေပ်ာ္စရာလဲေကာင္းေပါ့။ တာ၀န္ေပးလို႕၊ တာ၀န္ယူၾကရတဲ့အလုပ္ေတြက၊
ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိန္ေခၚပါျပီ။ ကုိယ့္လိပ္ျပာကိုယ္နိဳးၾကရပါျပီ။ မွတ္ေက်ာက္တင္တာခံရပါျပီ။
ရုတ္တရက္တင္းက်ပ္တဲ့၊ ၀န္ပိတဲ့ခံစားခ်က္၊ ျဖစ္ေနနိဳင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့မွတ္ေက်ာက္တင္ေနတာ၊
လို႕စိတ္ထဲမွတ္ရုံမွတ္ျပီး၊စိတ္ဖိစီးမူေတြမထားဘဲ၊ လုပ္စရာရွိတာေတြကို၊ မွန္မွန္ေလး၊ လုပ္နိဳင္ျပီဆိုရင္ေတာ့၊ ရင့္က်က္တဲ့လူတစ္ေယာက္၊ တာ၀န္လည္းယူရဲ၊ တာ၀န္လဲသိတဲ့လူ႕အဖိုးတန္၊ ျဖစ္လာပါျပီ။
တာ၀န္ယူျပီးမလုပ္နိဳင္ရင္ေရာ၊ ကဲ့ရဲ႕ၾကမွာလား၊ လူညံ့ျဖစ္ေရာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ တာ၀န္
ယူရဲတဲ့သတၱိတခုတိုးလာတယ္လို႕မွတ္ယူရပါမယ္။ သင့္တင့္မွ်တေသာ၊ လု႕လ၀ိရိယေတာ့၊ စိုက္ထုတ္ရပါမယ္။ အမွားဆိုတာရွိတတ္ပါတယ္။ ညဏ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး၊
မွားၾကေစလိုပါတယ္။ အမွားကေနသင္ခန္းစာ၊ ယူတတ္ရင္၊ ရာနဳံးျပည့္အျမတ္ပါ။ ေကာင္းမြန္လွ
တဲ့ဘ၀သင္ခန္းစာအမွားပါ။ တန္ဘိုးၾကီးပါတယ္။ မွားတာသိရင္ခ်က္ခ်င္းရပ္တတ္လာမယ္။
လူငယ္ေတြ၊ ငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ မွားခဲ့ရင္၊ မွားတာကိုမွားမွန္းလဲသိရင္..ကံေကာင္းတဲ့၊ ေလာကသဘာ၀လက္ေဆာင္လို႔ေခါင္းထဲ၊ စြဲေနေအာင္
မွတ္ယူပါ။ ငယ္ယူသူမို႕ခြန္အားရွိပါေသးတယ္။ နဳျပိဳေနလို႕ခ်က္ခ်င္းထ၊ ထူမတ္နိဳင္ပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္လဲတက္ႀကြေနပါတယ္။ ျပဳျပင္ဘို႕အခ်ိန္အမ်ားၾကီးက်န္ေနပါေသးတယ္။
ၾကီးမွမွားရင္၊ စိတ္ဓါတ္၊ ခြန္အားေတြ၊ အခ်ိန္ေတြမရွိေတာ့လို႔ထူမတ္ဘို႕ခက္ပါတယ္။
အဓိကေျပာခ်င္တာက၊ တာ၀န္ယူရတဲ့အလုပ္၊ ေတြကိုရဲရဲတာ၀န္ယူႀကဘို႕၊ တိုက္တြန္းခ်င္တာပါ။
အလကားရတဲ့အခြင့္ေရးလို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ၾကည့္ပါ။
က်ေနာ္၊ ၁၉၉၈ တုန္းက၊ ကေလးေဆးရုံမွာ၊ ကေလးဆရာဆရာ၀န္ၾကီး၊ ေဒါက္တာဦးေအာင္ျမင့္၊ နဲ႔ဆုံရတယ္။ ဆရာၾကီးဟာညဏ္ပညာႀကီး၊
သလိုစိတ္ရင္းေစတနာျဖဴစင္လွတယ္။ သူနဲ႕ဆုံခဲ့ရတာက်ေနာ့္အတြက္ကံေကာင္းပါတယ္။ ဘ၀အတြက္တသက္တာမွတ္သားစရာ၊ ေတြခ်ည္းပါဘဲ။ ညေနတခုမွာ၊ သူနဲ႔လဘက္ရည္ေသာက္
ရင္း၊ က်ေနာ့္နာမည္ေခၚျပီး၊ မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လဲလို႕ေမးေတာ့၊ က်ေနာ္ျပန္ေျဖပါတယ္။
ဆရာၾကီးက၊ မင္းလိုအသက္ရြယ္၊ လက္ရွိငါ့ရဲ႕အသိညဏ္မ်ိဳးဆို၊ အရမ္းေကာင္းမွာကြာလို႕ေျပာ
ပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ဆရာၾကီးဘာလုပ္မွာလဲလို႕ျပန္ေမးေတာ့၊ ဆရာၾကီးကသူလုပ္ခ်င္တာ၊
ကိုေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္လဲတခ်က္စဥ္းစားျပီး၊ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္၊ ဘ၀ဟာအဓိပၸါလ္၊ မရွိတန္ဘိုးမဲ့၊
သြားမွာေပါ့လို႕ျပန္ေျပာပါတယ္။" ေဟ... ဘာျဖစ္လို႔ " ဘ၀မွာအမွားေတြ၊ အမွန္ေတြ၊ ႀကဳံႀကျပီး၊
သင္ခဏ္းစာယူျပီးျဖတ္သန္းမွ၊ ဘ၀ကအဓိပၸါလ္ရွိမွာေပါ့လို႔ေစာဒကတက္ပါတယ္။
ေအးဥဳံဖြ..ဘ၀ကေတာ့ေပါ့ပ်က္ျပီး၊ အဓိပၸါလ္မဲ့တယ္။ လူဆိုတာျဖတ္သန္းဘူးမွတန္းဘိုးကိုသိျပီး၊
တန္းဘိုးရွိေအာင္ေနသင့္တာေပါ့ကြာ။ အဲဒါမွအခ်ိန္တန္ဘိုးကိုနားလည္ျပီး၊ အခ်ိန္ကိုျပန္လိုခ်င္တဲ့
စိတ္၊အခ်ိန္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔၊ လူျဖစ္ရတာတန္ဘိုးအရွိဆုံးပါလို႕၊ က်ေနာ့္ကိုဆုံးမႀသ၀ါဒေပးပါတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါအုံးမည္)

 

ေစတီေတာ္ႀကီးအနီးမွ တန္ေစာင္းမုခ္၀ဘက္သုိ႔ျမင္ကြင္း

ေဒၚၾကဴတန္ေစာင္း၊ ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီႏွင့္ ကန္ႀကီးေစတီေတာ္ျမတ္